PALINGVISSEN IN GROU

Afgelopen zaterdag zijn mijn vriend en ik mee geweest op de boot van een heuse beroepsvisser. Ik zat al een tijdje te broeden op ideeën voor mijn lief z'n verjaardagscadeau en toen ik dit tegenkwam op de blog van Lindsey wist ik dat hij het te gek zou vinden!

Mijn vriend is grotendeels opgegroeid op een watersportcamping en heeft van jongs af aan een voorliefde voor het vissen, tegenwoordig voornamelijk op karpers. Uit nieuwsgierigheid ben ik laatst met hem gaan nachtvissen. Het element van in de natuur zijn en het kamperen vond ik erg leuk, maar het 's nachts opstaan als de pieper afgaat is echt he-le-maal niets voor mij, ha ha. Nothing comes between me and my sleep!

Oké, terug naar het palingvissen. Vanuit Heerenveen was het maar een klein stukje rijden naar Grou, waar we bij de haven hadden afgesproken met palingvisser Ale. We stonden eerst bij de verkeerde haven (hierboven afgebeeld) maar vonden de juiste plek gelukkig al snel.
Na een hartelijk ontvangst door Ale vaarden we het Pikmeer op om de eerste fuiken te lichten. Er staan een aantal palen in het water waartussen netten gespannen zijn. Ale haalt steeds een van de grote houten palen uit het water waarna hij de netten leegschudt in de daarvoor bestemde bak.
En voila, de buit is binnen! Er zat van alles tussen: allerlei soorten kleine visjes maar ook snoekbaars, krabben en rivierkreeftjes. Die laatsten zijn erg lekker o.a. in de soep of in salades en mij is binnenkort een emmertje vol beloofd, jum!
Dit soort visjes worden teruggegooid en mogen weer verder zwemmen.
Volgens mij had meneer het wel naar zijn zin ;-) Ale zette hem direct al aan het werk, hij mocht aasvissen uitzoeken en had er nogal oog voor blijkbaar.
Ik mocht ook op de foto met een snoekbaars maar presteerde het om hem vrijwel direct weg te laten glippen. In my defense, ze hebben scherpe stekels in hun kieuwen zitten en deze was behoorlijk wild. Mijn gezicht spreekt boekdelen..
Poging twee ging iets beter gelukkig! "Mag ik hem al terugleggen?"

Hier ging het dan om: paling! Ze waren zo snel dat ik ze niet eens fatsoenlijk op de foto kreeg.
De gevangen krabben gingen mee in de ton. Gaaf om te zien wat er zich allemaal op de bodem van zo'n meer bevindt.

Ale schepte de palingen over met een net en liet me ze van dichtbij bekijken. Sommige palingen waren wel vijftig jaar oud en zijn dan klaar om weer terug te keren naar de oceaan. Ze ondernemen dan de reis terug naar hun geboorteplek in de buurt van Mexico. Citeer me maar niet trouwens,  dit is wat ik ervan begreep ;-)

De harde werkers hadden wel een biertje verdiend. We konden ons geen betere gastheer wensen dan Ale: hij vertelde uitgebreid over zijn prachtige vak, was oprecht geïnteresseerd en propte ons vol met overheerlijke door hemzelf gerookte paling.
We sloten de middag af met appeltaart bij 't Kofschip, wat mij betreft de perfecte afsluiting van welke activiteit dan ook.

Achteraf stonken we een uur in de wind, maar het was zeker de moeite waard! Zie de website van Ale voor meer informatie over de arrangementen die hij biedt.